“Internet radio station by day, international jewel thief by night!”
Ik luister graag naar LuxuriaMusic, een internet-zender die voornamelijk vergeten muziek draait. Hun catalogus bestaat uit buitengewoon kleurrijke, merendeels optimistische, up-tempo instrumentale nummers uit de film- en amusementsindustrie van grofweg 1960 – 1980, met een goede smaak voor curiosa en exotica. Ik ben dol op dat soort muziek.
Zet de zender aan, en dan zou je zomaar “Hawaiian music as played by non-Hawaiians” (hun eigen karakterisering) kunnen horen, of het James Bond-thema gespeeld op een sitar, of een Andy Williams-nummer gecovered door een close harmony-koor uit Mexico, of filmmuziek uit een spaghetti-western. Liftmuziek, maar dan uit een vintage-lift. Soms zit het tegen jazz aan, maar het wordt nooit heel serieus. Denk aan een oude Martini-reclame, of de vergane glorie van vliegreizen in vroegere decennia. Het is een opwindend leven dat uit de playlist naar voren komt.
In de tijd dat lounge-muziek gebaseerd op oude grammofoonplaten erg in trek was, zouden DJ’s een moord gedaan hebben voor de platenverzameling van Luxuria, en inderdaad zijn er ook co-producties van LuxuriaMusic en de muziekindustrie.
Dit soort klanken, van grote amusements-orkesten, hoor je weinig meer. Veel lagen, kleine percussie, koper met veel galm, heroïsch hoog vibrerende strijkers, fluwelen koorklanken, arpeggio’s op de vibrafoon. Oude maar lange tijd populaire productietechnieken, zoals de bas in het ene stereo-kanaal en de drums in het andere. Er werden in die periode LP’s opgenomen waarmee je kon pronken met je nieuwe HiFi-stereo-platenspeler, dus technologie speelt een grote rol. Het was immers de “space age”, en daar wordt in de titels vaak aan gerefereerd. Regelmatig komen er experimenten voorbij met de voor die tijd splinternieuwe synthesizers en toongeneratoren. Maar niet alleen het technische, ook het muzikale vakmanschap valt op. Het is veel te goed om Muzak te heten. In die tijd waren er nog geen sequencers, maar alles klinkt strak en toch swingend. Je hoort vooral doorgewinterde studiomusici, weinig solisten die op de voorgrond treden.
Ik mag voor een klant een liedje schrijven, en ik heb mijzelf daarvoor een paar dagen ondergedompeld in LuxuriaMusic. Hoor je dat er aan af? Nou, reken maar.